VILCACORA - ZIOŁO (UŇA DE GATO, KOCI PAZUR, UNCARIA) - PROSZEK

Napar i smak zioła

Vilcacora nie ma wyraźnego smaku, można go przyrównać do smaku rozcieńczonych kropli na kaszel. Napar powstający po ugotowaniu zioła, ma czerwonawy kolor. Powinien być spożywany letni.

Pochodzenie zioła

Oczywiście zioło to ma również swoją nazwę botaniczną, chociaż raczej częściej spotykane jest pod nazwami ludowymi. Czepota puszysta (Uncaria tomentosa) wygląda jak lina, która rozpina się na długości do 30 metrów. Zagiętymi kolcami czepia się kory drzew gospodarzy. Właśnie dzięki kolcom nadano jej nazwę Koci pazur, czyli Cat´s clow. Do celów fitoterapeutycznych wykorzystywana jest kora wewnętrzna Czepoty.

Vilcacora (lub też vilkakora) występuje w lasach deszczowych Amazonii, na wysokościach do 800 metrów nad poziomem morza. Tłumaczenie jej nazwy z języka keczua brzmi „uświęcona roślina”. Świadczy o tym, jaki stosunek miały do niej i mają do dziś rdzenne plemiona amazońskie Aguaruna, Ashaninka, Cashibo, Conibo i Shipibo używające jej od co najmniej 2 000 lat. Na przykład znany ekspert od medycyny peruwiańskiej, dr Fernando Cabieses, opisał, że ludzie z plemienia Ashaninka gotują 5-6 kg roślin w wodzie tak długo, aż otrzymają 1 filiżankę napoju. Ten stosowany codziennie przez kobiety w okresie menstruacji (przez trzy miesiące) zapewnia ich bezpłodność przez co najmniej trzy lata. Dr Brent Davis twierdzi, że Vilcacora działa jako „oczyszczacz” przewodu pokarmowego, a Julian Whitaker mówi o jej działaniu immunostymulującym.

Jak widać, Vilcacora cieszy się dużą popularnością. Ogólnoświatowe zainteresowanie wzbudzają zawarte w niej alkaloidy oksindolowe, których pozytywny wpływ na odporność ludzkiego organizmu potwierdzają badania kanadyjskich naukowców z Uniwersytetu w Ottawie oraz badania ekspertów z Peru. Vilcacora zawiera również glikozydy kwasu chinowego o działaniu przeciwzapalnym i przeciwwirusowym, taniny i katechiny o działaniu przeciwutleniającym oraz karboksylowe estry alkilowe zdolne do rewitalizacji komórek.

Abyśmy nie zanudzali Was wymienianiem szeregu związków chemicznych, na zakończenie przytoczymy krótką bajkę. Dokładniej mówiąc legendę związaną z Vilcacora oraz jej cudownymi zdolnościami. Pewnego razu w dżungli zabłądził ciężko ranny wojownik plemienia Ashaninka. Natknął się na amazońskiego tygrysa, który szarpał długie pnącze i pił jego nektar. Wojownik był zdumiony, widząc jak po chwili tygrys nabrał na tyle siły, żeby rzucić się za wielkim jeleniem i dopaść go jednym susem. Dla mężczyzny będącego u kresu sił roślina nagle stała się nieoczekiwanym źródłem pomocy. Doczołgał się do niej, zwilżył usta jej sokiem i rzeczywiście... poczuł ogromny przypływ energii, ból zaczął ustępować, a rany zaczęły się goić. W ten sposób tajemnicze pnącze uratowało mu życie.

Osoby z chorobami autoimmunologicznymi, kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także osoby przyjmujące określone rodzaje leków (np. inhibitory proteazy) powinny zachować ostrożność spożywając napój z Vilcacora. Vilcacora może obniżać ciśnienie oraz osłabiać krzepnięcie krwi. Jeżeli obawiacie się któregokolwiek z tych objawów, zasięgnijcie porady lekarza.