MARAL KORZEŃ (Rhaponticum carthamoides) - zioło

Napar i smak zioła

Ziemistemu, orientalnemu aromatowi naparu towarzyszy lekka goryczka ukryta za ziołowym smakiem.

Pochodzenie zioła

Droga na Syberię jest bardzo długa i nie jest zbyt interesująca jeżeli chodzi o różnorodność spotykanej tam flory. I oto, ta niegościnna kraina ma jednak wiele do zaoferowania. Szczodrak Krokoszowaty czuje się na terenach wiecznej zmarzliny jak u siebie w domu. Jego łacińska nazwa brzmi Rhaponticum carthamoides, jednak u nas i na całym świecie jest znany jako korzeń Marala. A jakby tego było mało, czasami nazywa się go leuzea rosyjska lub leuzea rhapontica.

Niezależnie od tego jak jest nazywany, zawsze będzie chodziło dorodne zioło lecznicze kształtem przypominające kolec. Może dorastać do wysokości 180 cm. Jego kwiaty są jasno fioletowe i mają kształt trąbki. Korzeń jest krótki i zdrewniały o bardzo zniewalającym zapachu.

Jego naturalnym środowiskiem są obszary górskie i lasy południowej Syberii, Kazachstanu i Mongolii. Tutaj odkryli go jako pierwsi, myśliwi. Zauważyli oni nadzwyczajne efekty u jeleni, które żywiły się korzeniem marala. Regularnie wybierały ten przysmak przygotowując się do walki z innym osobnikiem, gdy potrzebowały siły i energii.

Nie trwało to długo. Suszone i posiekane korzenie zyskały wielką popularność wśród ludzi ze względu na ich dobroczynne właściwości. Bardzo doceniane są zwłaszcza nalewki i herbaty. Nie są znane żadne skutki uboczne ich przyjmowania, jednak jak to bywa w przypadku większości ziół, nie zaleca się zażywania przez kobiety w ciąży i karmiące oraz małe dzieci.