KORZEŃ GORYCZKI (GENTIANA LUTEA) - zioło

Pochodzenie zioła

Sam Gencjusz, ostatni król pradawnej Ilyrii, jak głosi legenda, nadał nazwę goryczce żółtej, po łacinie Gentiana lutea. Mało kto zapewne słyszał o tym starożytnym bałkańskim królestwie i jego władcy, niemniej jednak powinniśmy być mu wdzięczni za odkrycie cudownych zdolności goryczki.

Chodzi o masywne zioło o grubej, pustej łodydze z dużymi liśćmi. Prawie metrowa roślina zakwita poszarpanymi żółtymi kwiatami. Rośnie na terenach górskich, często spotykana w Alpach, Pirenejach i na wcześniej wspomnianym półwyspie bałkańskim. Stopniowo rozprzestrzeniła się w Ameryce Północnej i Chinach. W ostatnich latach bywa wykorzystywana jako roślina ozdobna w naszych ogrodach.

Z punktu widzenia farmacji i medycyny naturalnej, najbardziej pożyteczną jej częścią jest korzeń. Ma specyficzny smak i dlatego dodawany jest na przykład do nalewek ziołowych. W przeszłości wyrabiano z niego popularne wino na wzmocnienie apetytu. Jest do dziś popularny w tej dziedzinie, głównie we Francji.

Powszechnie jednak z suszonego korzenia przygotowuje się nalewki i napary. Wywar z goryczki nie ma żadnych znanych skutków ubocznych, jeżeli jest przyjmowany w rozsądnych ilościach przez okres maksymalnie kilku tygodni. Jednak w przypadku kobiet w ciąży i karmiących zaleca się możliwość używania skonsultować z lekarzem.