3 grzyby wspomagające Waszą odporność trawienie i serce

Przytoczmy tutaj sery pleśniowe, napoje fermentowane, szynkę parmeńską... A także penicylinę. Którzy przedstawiciele grzybów wprowadzą Was w dobre samopoczucie? Przedstawiamy naszą świętą trójcę.

Boski grzyb nieśmiertelności obniża ciśnienie, wzmacnia odporność i detoksykuje.

Medycyna Wschodu zna lingzhi, tzn. reishi od ponad 2000 lat. Tradycyjni chińscy uzdrowiciele wykorzystują ich właściwości od czasów panowania dynastii Han. Wspomina się o nich w wielu legendach, nic więc dziwnego, że szczęście, uzdrowienie i sprawność są używane jako talizman w kulturze chińskiej. Chińskie starodruki opowiadają o tajnych miejscach, w których można spotkać reishi, a także o ich ogromnym potencjale leczniczym. Przeanalizujmy to krok po kroku.

Reishi (lakownica żółtawa) rośnie głównie na pniach dębów, platanów, orzechów włoskich czy topoli. Ma mocno lśniące zarodnie o kształcie przypominającym nerkę lub wachlarz. Może osiągać wielkość do 30 centymetrów. Młode lakownice są żółte, z czasem ciemnieją i stają się brązowe do prawie czarnych.

Jak to wygląda z nieśmiertelnością? Nie tylko doświadczenia lokalnych uzdrowicieli, ale także wyniki wielu badań naukowych wykazały, że… że nieśmiertelność jest celem nieosiągalnym. Jednak wydłużenie długości życia, obniżenie prawdopodobieństwa zachorowania oraz poprawa dobrostanu fizycznego i psychicznego, naprawdę mieszczą się w możliwościach reishi. W przeciwnym razie nie byłyby zaliczane do jednych z najczęściej stosowanych grzybów leczniczych. Reishi zawierają np. silne immunomodulatory, sterole i triterpeny, niezbędne aminokwasy i witaminy (B i D) oraz minerały (wapń, potas, magnez, żelazo…). Można więc wysnuć tezę, że używanie w 100% naturalnego proszku wspiera:

• odporność - spożywanie reishi może zwiększyć liczbę białych krwinek, które pomagają zwalczać infekcje,
• profilaktykę chorób nowotworowych - reishi zostały przebadane w związku z profilaktyką raka jelita grubego i prostaty; niektóre badania potwierdziły jego potencjał,
• świeżość psychiczną i dobre samopoczucie - wstępne badania stwierdzają, że reishi wyglądają bardzo obiecująco w łagodzeniu neurastenii, zmęczenia, lęku i depresji; interesujące są również wyniki testów prowadzonych u chorych na Alzheimera,
• serce – naukowcy z ostrożnym optymizmem podchodzą do wpłuwu na regulację poziomu lipidów we krwi, których wysoka zawartość skutkuje nadciśnieniem lub zawałem serca,
• optymalny poziom cukru we krwi – reishi potrafią obniżyć poziom cukru we krwi i łagodzić przewlekłe powikłania diabetyków.

Pewnie chcielibyście się dowiedzieć, jak smakują reishi. Bez obaw, produkowany z nich czarny proszek jest w prawdzie gorzkawy, jednak na zakończenie nieco słodkawy, w dodatku można go dodawać do koktajlu lub gorącej czekolady a dawkowanie jest naprawdę akceptowalne - wystarczy 1 łyżeczka dwa razy dziennie, najlepiej 20 minut przed posiłkiem. Warto zwrócić uwagę na to, że reishi nie powinny stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią oraz osoby z niską krzepliwością krwi.

Pachnący grzyb reguluje trawienie, przyspiesza rekonwalescencję i wspomaga serce 

Naszą drugą propozycją jest shiitake, bardzo popularny zarówno ze względu na smak, jaki i naturalne źródło betaglukanów i innych ważnych substancji. Podobnie jak reishi, shiitake jest jednym z grzybów zapisanych złotymi zgłoskami w kronikach medycyny Wschodu. Najstarszy zapis pochodzi z dynastii Song z 1209 roku. Zawiera 158 słów wyjaśniających, jak wyhodować grzyba, którego nazwa nawiązuje do faktu, że rośnie na shii (kasztanowiec). Shiitake to nazwa japońska, Chińczycy natomiast zwykle nazywają go xiānggū (pachnący grzyb).

Shiitake (twardnik japoński) jest grzybem drzewolubnym, rośnie na rozkładających się pniach wspomnianych już wcześniej kasztanowców, klonów, dębów, buków a także grabów. Jego kapelusz ma zwykle 5-15 cm średnicy, jest brązowy z białymi plamkami, popękany lub łuskowaty.

Nieprzypadkowo nazywa się go „pachnącym”. Pachnie naprawdę przyjemnie i doskonale smakuje. Stał się integralną częścią kuchni azjatyckiej i powoli przebija się do gastronomii europejskiej. Nawiasem mówiąc, jest to jedno z niewielu naturalnych źródeł wyjątkowego piątego smaku umami. Pod względem składu shiitake zawiera kilka takich samych aminokwasów jak mięso, jest bogaty w beta-glukany, terpenoidy, sterole i lipidy, zawiera witaminy (B6, B5, D) i minerały (miedź, selen, mangan, cynk). Jak to wszystko wpływa na zdrowie? Przyjmowanie shiitake wspomaga:

• serce - badania laboratoryjne wykazują, że wybrane związki zawarte w shiitake zapobiegają wzrostowi ciśnienia krwi, pomagają obniżyć poziom cholesterolu, a tym samym obniża ryzyko ryzyko chorób serca,
• odporność - istnieją badania potwierdzające, że podawanie shiitake poprawia markery odpornościowe i neutralizuje stany zapalne w organizmie,
• walkę ze stresem - shiitake znany jest jako adaptogen, czyli środek wspomagający zwiększenie odporności psychicznej np. w przemęczeniu, kontuzjach, niepokoju i innych tego typu sytuacjach,
• walkę z nowotworami - polisacharyd lentinanu, który znajduje się w shiitake, jest stosowany w Chinach i Japonii wraz z chemioterapią w celu poprawy jakości życia osób z rakiem żołądka,
• optymalne trawienie - badania prowadzone w Japonii potwierdzają dobroczynne działanie shiitake w przypadku wrzodów żołądka, kamieni żółciowych, nadkwaśności organizmu, zaburzeń trawienia również podczas redukcji masy ciała.

Wystarczy rozmieszać proszek z grzybów shiitake w wodzie, można go także dodać do herbaty, również doskonale sprawdza się w zupach warzywnych oraz koktajlach. Dzienna dawka nie powinna przekraczać 1 łyżeczki do herbaty. Grzyb shiitake jest ogólnie bardzo dobrze tolerowany, tylko w bardzo rzadkich przypadkach może być wywoływać zapalenie skóry, alergiczną wysypkę skórną, która ustępuje po 3-21 dniach.

Grzyb Ötziego pomaga w stanach zapalnych, spowalnia starzenie, chroni skórę

Kiedy w 1991 roku znaleziono człowieka lodu Ötziego, była to dosłownie sensacja. Wyjątkowo dobrze zachowana mumia człowieka z epoki miedzi dostarczyła informacji o trybie życia jaki prowadzono 3300 lat p.n.e, a jego elementem był grzyb chaga. Ponieważ znaleziono przy nim wiele innych leczniczych grzybów i ziół, można domniemywać, że doskonale zdawał sobie sprawę z ich działania. Jednak wiarygodne informacje o wykorzystywaniu chaga do celów leczniczych pochodzą z roku 2696 p.n.e od prekursora medycyny chińskiej Shen Nunga. Istnieją również dowody z późniejszego okresu na spożywanie chaga przez mieszkańców zachodniej Syberii, a także tubylców w Kanadzie.

Chaga syberyjska (błyskoporek podkorowy) pasożytuje na drzewach liściastych, ma ciemno brązowe zarodnie nieregularnego kształtu o wielkości do 35 centymetrów. Pokrywa duże obszary na pniach drzew, a ponieważ rośnie pod korą, często jest przyczyną jej podnoszenia się.

Podobnie jak w poprzednich przypadkach, chaga była i jest przedmiotem wielu badań naukowych. Jej właściwości w pewnych obszarach zostały potwierdzone, w innych wyniki nie są zbyt przekonujące. Niemniej jednak pewne jest, że chaga zawiera np. betulinę, kwas betulinowy, melaninę, szereg polisacharydów raz beta glukany. Korzyści zdrowotne wynikające ze stosowania chagi przejawiają się w:

• pomocy w stanach zapalnych – chaga wykazuje zdolność wspomagania organizmu w walce z procesami zapalnymi, w tym z przypadkami choroby Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; dzięki temu, że wspiera produkcję cytokin, pomaga również przy infekcjach wywołanych przez bakterie i wirusy,
• działaniu przeciwutleniającym – jako bardzo silny przeciwutleniacz chaga wpływa na zdrowie komórek, chroni je przed uszkodzeniem i przedwczesnym starzeniem; dlatego jest wykorzystywana w profilaktyce wielu chorób cywilizacyjnych, wspomaga trawienie i detoksykację,
• obniżeniu poziomu cukru we krwi – niektóre z badań laboratoryjnych wskazują na zdolność chagi do równoważenia poziomu cukru we krwi, jednak nie wykazano jeszcze jej bezpośredniego wpływu na neutralizację cukrzycy u ludzi,
• ochronie skóry – chaga może wspierać naturalną zdolność skóry do ochrony przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.

Proszek z tego grzyba ma słodko-gorzki smak. Można go albo ugotować a powstały napój wypić, albo dodać do jogurtu, koktajlu, herbaty… Ogólnie chaga jest dobrze tolerowana, jednak osoby z chorobami autoimmunologicznymi powinny zachować ostrożność. Chaga zawiera białko, które zmniejsza krzepliwość krwi, dlatego nie powinno się jej przyjmować przed zabiegiem chirurgicznym lub w trakcie przyjmowania leków rozrzedzających krew. Również kobietom w ciąży i karmiące zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności.