Gruziński Oolong Guria

Napar i smak herbaty 

Gruziński Guria oolong nadaje naparowi miodowy kolor. Smak można określić jako gładki, maślany, kwaśny po owocach i pieprzny po przyprawach. Herbata pachnie słodko i kwiatowo. Ten oolong jest jedną z najbardziej atrakcyjnych herbat pod względem smakowym. Nadaje się do całodziennego popijania i najlepiej smakuje bez dodatków smakowych. Polecamy spróbować gruzińskiego Guria oolong zarówno na gorąco, jak i jako herbatę mrożoną.

Pochodzenie herbaty

Gruzja (miejscowi nazywają ją Sakartvelo) była kiedyś herbacianym mocarstwem. Był to czwarty największy producent herbaty na świecie i nie było gospodarstwa domowego, które nie znałoby prawdziwej gruzińskiej herbaty. Zmieniło się to po upadku ZSRR, który przyniósł problemy w wielu branżach, w tym w przemyśle herbacianym. Teraz jednak gruzińscy rolnicy wracają do silnej tradycji, odbudowując zniszczone plantacje i uprawiając nowe drzewka herbaciane w systemie rolnictwa ekologicznego. Dokładnie to samo robią w regionie Guria, z którego sprowadziliśmy Guria Georgian Oolong.

Jest to obszar na zachodzie Gruzji z zapierającą dech w piersiach przyrodą. Klimat jest wilgotny, podzwrotnikowy, a lata i zimy są stosunkowo łagodne. Guria jest częstym celem turystów, którzy przyjeżdżają podziwiać jej lasy, źródła mineralne, piaszczyste plaże, a także alpejskie łąki i wysokie góry. Na obszarze 2000 kilometrów kwadratowych znajdują się zarówno równiny, jak i zbocza gór Meskheti. Ponieważ region jest jednocześnie obmywany przez fale Morza Czarnego, ma unikalny klimat, który łączy ciepłe morskie powietrze i chłodne górskie, a średnia roczna temperatura wynosi 12-14 ⁰C. To doskonale pasuje roślinom herbacianym.

Inną szczególną cechą regionu Guria jest to, że jest on domem dla krzewu herbacianego Camellia sinensis Kolkheti. Odmiana ta prawdopodobnie wzięła swoją nazwę od Parku Narodowego Kolkheti, który obejmuje dużą część tego obszaru. Są to krzewy o specjalnych genach, które zdaniem ekspertów mają duży potencjał hodowlany. Są one posadzone pod drzewami pavlovni, o wysokości około 20 metrów, które bardzo pięknie kwitną. Dzięki temu drzewa herbaciane rosną osłonięte od wiatru i ostrego słońca, mając jednocześnie dużo wilgoci i cienia. Aby dodać piękna i zapachu, dywany niebieskich niezapominajek pokrywają ziemię pod pavlovniami. Guria to jedyny gruziński region z tak niesamowitym połączeniem drzew herbacianych, pavlovni i kwiatów, które miejscowi nazywają niczym innym jak Kesane.

Pracownicy skubią liście ręcznie w ściśle określonych warunkach, tj. przy idealnej wilgotności i temperaturze. Pozwalają im krótko zwiędnąć, a następnie podrzucają je kilkakrotnie w dużych koszach. Zaburza to ich strukturę komórkową i uruchamia naturalny proces utleniania enzymów. Jest to tzw. potrząsanie zieleniną, które kończą gwałtownym podgrzewaniem herbaty.

Na koniec ciekawostka: z liśćmi tej specyficznej odmiany Camellia sinensis Kolkheti eksperymentują na przykład szkoccy producenci ginu. Specjalna edycja destylowana z 12 roślin, w tym jałowca, kolendry i pomarańczy, została wzbogacona o czarną herbatę z tej odmiany. To podobno nadało ginowi lekki aromat miodu i jabłek.