Głóg ma wielkie serce

Mocne, pokryte kolcami drewno głogu doskonale nadawało się do wyrobu narzędzi do samoobrony oraz trzonków do toporków, siekier i motyk.

Głóg to krzew lub małe drzewko. Botanicy zaliczają go do rodziny różowatych, jego kwiaty są w związku z tym pięciopłatkowe, jak to bywa w przypadku róż. Głóg dorasta do wysokości 12 metrów, zazwyczaj wygląda jak nieprzebyty żywopłot o wysokości do 3 metrów. Na jego gałązkach wyrastają 6-cio centymetrowe kolce, ząbkowane liście opadają na zimę. Wspomniane wcześniej kwiaty są białe lub jasno różowe. Każdej wiosny wypełniają sobą cały krajobraz, a gdy opadają, to wydaje się, że pada śnieg. Ich zapach jest intrygujący, czasami nawet drażniący… Warto jednak zauważyć, że bywają dodawane do najdroższych perfum. Głóg wydaje centymetrowe, owalne owoce w kolorze głębokiej czerwieni, z 2-3 ziarnami wewnątrz. Nazywa się je głożyną, są spotykane w wielu jesiennych i zimowych dekoracjach.

Głóg rośnie przede wszystkim w Europie, można go znaleźć także w Północnej i Środkowej Ameryce, Azji, Chinach. Lokalna ludność nazywa je głożyną, kartegusem, szypszyną i babichą.

Magia głogu

Podaje się, chociaż nie zostało to potwierdzone, że korona cierniowa Chrystusa została upleciona z gałązek głogu. Inna legenda mówi, że z kija Józefa z Arymatei, który pogrzebał Jezusa, wyrósł krzew głogu. A wszystko to działo się w miejscowości Glastonbury, położonej na południu Anglii, gdzie rzekomo Józef przywiózł Święty Graal. Wokół wspomnianego krzewu wybudowano opactwo, w którym pochowano króla Artura.

Do tak zwanego horoskopu drzewnego głóg włączyli Celtowie (według niego ludzie urodzeni pomiędzy 13 maja a 9 czerwca są bardzo zdolni, elastyczni i aktywni). Głogowym wieńcem przyozdabia się Królową Maja w trakcie celtyckiego święta Beltane. Grecy i Rzymianie z gałązek głogu wyplatali bukiety ślubne. W średniowieczu krzewy głogu sadzono wokół domostwa, aby chronić je przed nieproszonymi gośćmi, błyskawicami i diabłem. Mówi się, że gdy we śnie ukazują się kwitnący krzew głogu, zwiastuje to podobno szczęście w małżeństwie. Jednak nie może być uschły. Ponieważ to nie wróży „nic dobrego”.

Białe płatki, dla zdrowia dostatki

Dlaczego powszechny w przyrodzie głóg zwrócił na siebie tak dużą uwagę? Stoją za tym, zarówno jego nieprzeniknioność, jaki i przede wszystkim dobroczynne właściwości owoców, liści i kwiatów. Wszystkie zawierają substancje lecznicze i mogą być z powodzeniem wykorzystywane w walce z chorobami serca i nadciśnieniem. Największa ilość prozdrowotnych flawonoidów, kwasów triterpenowych, garbników, aminopuryn i saponin jest zawarta w kwiatach głogu. Wszystko to uzupełniają witaminy B i C.

W podaniach ludowych nadaje się głogowi nazwę – chleb dla serca. Regularne picie herbat lub nalewek z kwiatów głogu stymuluje prawidłową pracę serca i układu krwionośnego. Głóg rozszerza tętnice wieńcowe, zapobiega odkładaniu się w nich cholesterolu, obniża ciśnienie krwi i ryzyko miażdżycy, dusznicy bolesnej, zawału serca. Jako lek doskonale sprawdza się w zapobieganiu i rekonwalescencji po przebyciu wymienionych wcześniej chorób stabilizując funkcje wszystkich narządów.

Jednocześnie uważa się, że kwiaty głogu stymulują wzmacnianie odporności, wspomagają trawienie i redukcję wagi oraz przyspieszają metabolizm. W medycynie tradycyjnej są wykorzystywane do wywołania głębokiego i wzmacniającego snu, w stanach lękowych, do redukcji skutków zmęczenia i migreny. Znany jest również ich pozytywny wpływ na gojenie się podrażnień i wysypek. Pomaga kobietom w łagodzeniu problemów w czasie menstruacji i menopauzy. Kwiaty głogu posiadają również właściwości detoksykacyjne.

Oddzielnie i do mieszanki

Suszone kwiaty głogu możecie zalać gorącą wodą (1 łyżeczka herbaty na 0,2 l gotującej się wody, 5 minut ekstrahowania) a ekspresowo otrzymacie filiżankę pachnącej głogowej herbaty. Ma gorzkawy smak, który możemy złagodzić dodając małą łyżeczkę miodu. Możecie także przygotować z nich mieszankę herbat stworzoną zgodnie ze swoimi upodobaniami. Zazwyczaj głóg łączy się z miętą, melisą, krwawnikiem, rokitnikiem, rozmarynem, goździkami. Doskonały napój popijamy co najmniej przez 6 tygodni, trzy razy dziennie.

Opowieść o głogu rozpoczęło się baśnią i tak też się zakończy. Tak o magicznym krzewie wypowiadał się Bilbo w książce pt. „Hobit”:

I pójdziemy ukrytą ścieżyną,
wiedzeni słońca lub księżyca krainą.
Jabłoń, tarnina, leszczyna, głóg,
A Ty trzymaj krok! Trzymaj krok!