ROKITNIK ZWYCZAJNY BIO (Hippophae Rhamnoides) - proszek

Napar i smak zioła

Proszek koloru pomarańczowego ma przyjemny zapach i kwaskowaty smak. Nie rozpuszcza się w napojach. Można go dodawać do dowolnych pokarmów lub wzbogacać nim najróżniejsze herbaty i smoothie.

Pochodzenie herbaty

Zanim mu ulegniecie, dowiedzcie się czegoś więcej o jego pochodzeniu, wyglądzie i właściwościach. Wtedy będziecie w posiadaniu wszystkich informacji, które pozwolą wam na umieszczenie rokitnika zwyczajnego (Hippophae rhamnoides) na stałe w swoim jadłospisie.

Być może spotkaliście się już z drzewem liściastym z wyraziście żółtymi jagodami. Jako krzew lub mniejsze drzewko jest spotykany w Europie i Azji, można też natknąć się na rokitnika w Chinach i na Półwyspie Skandynawskim. Co ciekawe, w Polsce należy do gatunków chronionych. Rokitnik lubi słońce, niemniej jednak jest odporny na mróz. Dobrze sobie radzi na zboczach, w mniej żyznej, ale lekkiej glebie.

Rokitnika zwyczajnego rozpoznacie po kolczastych gałązkach, srebrno-zielonych, długich liściach i wcześniej wspomnianych jaskrawych owocach. Można je spotkać nawet w zimie, kiedy to wyróżniają się szczególnie dekoracyjnym wyglądem. Roślina jest dwupłciowa. Oznacza to, że występuje w formie męskiej i żeńskiej. Różnią się trochę innym kolorem kwiatów, które na gałązkach pojawiają się w okresie od kwietnia do maja. Rokitnik jest wiatropylny. Tak jak na przykład drzewa iglaste, brzozy lub trawy. Owocami rokitnika zwyczajnego są pomarańczowe pestkowce, zazwyczaj o kulistym lub jajowatym kształcie i długości około jednego centymetra.

W trakcie zbiorów trzeba uzbroić się w cierpliwość. Krzewy mają kolce i owoce z bardzo krótkimi szypułkami a ich pomarańczowy sok potrafi zaplamić nie tylko ręce ale i ubranie. Dlatego podczas zbierania należy zachować szczególną ostrożność i starannie zrywać każdą jagodę. Inaczej niż ręcznie nie da się tego zrobić. W miejscach, gdzie w zimie panują duże mrozy (jak na przykład na Syberii), strząsa się zamarznięte owoce z krzewów na durze płachty. Właśnie w Rosji rokitnik zwyczajny ma opinię „syberyjskiego cudu”.

Jednak nie tylko Rosjanie polecają spożywanie owoców rokitnika. Mówi się, że już za czasów Aleksandra Macedońskiego były używane do produkcji oleju, który dawał żołnierzom siłę do walki a ich koniom pięknie lśniącą sierść. Stąd wzięła się łacińska nazwa rokitnika – hippis to koń a phaes do blask. Nie mniej popularny jest w Mongolii i Chinach. Tybetańczycy używali go przy problemach z płucami i sercem oraz do tamowania krwotoków.

W ten sposób przechodzimy do magicznych zdolności owoców rokitnika zwyczajnego. Ze względu na wysoką zawartość witamin z grupy B, witaminy C oraz witamin D i E, podobnie jak karotenoidu i innych związków, doskonale sprawdza się we wzmacnianiu odporności i podczas rekonwalescencji, jest używany do harmonizowania układu nerwowego, detoksykacji i w przypadku wielu innych problemów zdrowotnych.