DZIKA RÓŻA - Owoc

Napar i smak herbaty

Herbata z dzikiej róży o lekko różowym kolorze smakuje przyjemnie słodko-kwaśno. Zapach jest subtelny, mniej wyraźny, lekko słodki.

Pochodzenie herbaty

Chociaż mówimy, że dzika róża należy do gatunku krzewu z rodziny różowatych, z rodzaju róża (Rosa canina), botanicy odnoszą się do nich jako niełupków. Ważne jednak jest to, że zawierają one witaminy C i A, witaminy serii B i witaminę K. Dzięki temu znajdują szerokie zastosowanie w medycynie ludowej, szczególnie w zimie. Ich przyjemny słodki smak można wykorzystać również do wytwarzania letnich napojów. Chłodzona herbata z dzikiej róży przyjemnie odświeża.

Dzika róża to krzew na 1-3m wysoki rosnący niemal w całej Europie. Zazwyczaj spotykamy je na brzegach lasów, w rowach i na wzgórzach, aż do wysokości 1200 metrów n.p.m. Gałązki z silnie, hakowato zakrzywionymi kolcami często wspinają się po pobliskich podparciach. Liście są eliptyczne na 2-4 cm długie.

Kwiaty pojawiają się w maju i czerwcu. Ładnie pachną, mają biały lub różowy kolor. Owoc jest czerwony błyszczący i jajowaty, dojrzewają od sierpnia do września. Wewnątrz zawierają nasiona i stosunkowo ostre włoski. Podczas przygotowywania herbaty z dzikiej róży dobrze jest o nich pamiętać i napój scedzić przez drobne sitko.

Rzymianie podobno używali dzikiej róży przeciwko wściekliźnie. Stąd pochodzi jej ludowa nazwa "psia róża" - Rosa canina. Później była stosowana do wzmocnienia organizmu i wspierania funkcji nerek. Przygotowuje się z niej syropy, dżemy, wino i likiery.