Napar i smak herbaty

Proszek koloru białego i sypkiej konsystencji smakuje naturalnie, lekko słodko oraz "fasolowo". Nie rozpuszcza się w wodzie, ale na smak uzyskanego pokarmu nie ma negatywnego wpływu.

Pochodzenie herbaty

Liany z łacińską nazwą Mucuna pruriens, widoczne są głównie w obszarach tropikalnych, zwłaszcza na Karaibach, w niektórych częściach Chin, Indii i Afryki. Mają zarówno wartość rolniczą, ogrodniczą i leczniczą, dlatego są poszukiwane przez ludzi na całym świecie.

Jest to roślina osiągająca do 15 metrów, ma trójlistkowe jajowate lub rombowe liście. Młode rośliny są pokryte parzącymi włoskami natomiast starsze je gubią. Kwiaty są białe lub różowe i rozwijają się w strąkach o długości od 4 do 13 centymetrów. Każdy strąk (nawiasem mówiąc, bardzo owłosiony) zawiera do 7 spłaszczonych nasion.

Ziołoa Świerzbca właściwego (Mucuna pruriens) są podzielone na dwa typy - owłosione i gładkie. Te pierwsza mogą powodować reakcje alergiczne po dotknięciu. Dlatego do celów konsumpcyjnych stosuje się tak zwane velvet beans, aksamitne ziarna bez parzących włosków. 

Wykorzystanie fasoli jest naprawdę szerokie. Niektóre tradycyjne społeczności wierzą w zdolność neutralizowania ukąszeń węży, gdzie indziej są częścią rytuałów tantrycznych lub odpędzają złe duchy. Ze względu na parzące włoski w Mozambiku są nazywane  szalonymi fasolami, a w Nigerii  fasolą diabła. Palona i mielona fasola jest używana w Ameryce Środkowej jak kawa.

Owoce Świerzbca właściwego są częścią medycynie ludowej od tysięcy lat. Dzieje się tak przede wszystkim ze względu na zawartość L-Dopa, która pomaga w produkcji dopaminy, flawonoidów, kumaryn, alkanów, alkaloidów i innych związków.

Podczas stosowania ostrożność powinny zachować osoby o niskim ciśnieniu krwi. Kobietom w ciąży i karmiącym  a także małym dzieciom nie zaleca się stosowania Świerzbca właściwego.