Przysmak pistacjowy - zielona herbata

Napar i smak herbaty

Podstawą zielonej herbaty Przysmak pistacjowy jest Sencha, dzięki czemu napar ma jasnożółty kolor i przyjemny zapach. Zarówno w smaku są też trawiaste, lekko ściągające tony klasycznych zielonych liści, uzupełnione smakiem słodkich jabłek, pistacji i kokosa.

Pochodzenie herbaty

Sencha to typowa japońska herbata, ale w Chinach jest również świetnie potrafią ! Jest to jedna z tych, które można pić od rana do wieczora i nigdy się nie znudzą. Ponieważ jest delikatna i bardzo smaczna. W Chinach Senchu zwykle produkuje plantacje prowincji Yunnan, Fujian lub Zhejiang. Są to tradycyjne ogrody, w których jakość uprawy chińskich roślin herbacianych (Camellia sinensis) i w przetwarzaniu liści kładą szczególny uwagę. Najlepsze zbiory są wiosną, oznaczone jako First Flush, Superior lub Schincha. Przetworzony liść charakteryzuje się kształtem płaskich igieł o długości do 2 cm. Pachnie trawą i słodko.

Oczywiście ta popularna zielona herbata nie jest sama w mieszance Przysmak pistacjowy. Nie może zabraknąć pistacji, owocu pistacji (Pistacia vera), która rośnie głównie w Azji i Stanach Zjednoczonych. Jest to drzewo liściaste o mniejszym wzroście, z szarą korą i szarozielonymi liśćmi. Niepozorne kwiaty rozwijają owoce o wielkości około 2,5 centymetra. Mają gładką skorupę ukrywającą zielone nasiona. Pistacje są zbierane we wrześniu i październiku. Z powodu dużego światowego zapotrzebowania drzewa pistacjowe są uprawiane w kontrolowanych sadach. Drzewa rodzą zwykle co drugi rok, szczyt produkcji osiąga 20 lat po posadzeniu. Pistacja właściwa jest podatna na różne infekcje, choroby grzybowe, a także toleruje zimno i suchość. W 2017 r. Światowa produkcja pistacji wyniosła 1,1 mln ton, przy czym największy udział miały Iran i USA (75%), Chiny, Turcja i Syria.

Pistacje mają znaczny potencjał odżywczy. Są bogatym źródłem energii, błonnika, a także minerałów (wapń, żelazo, magnez, potas) i witamin (B6, B5, C, K). W porównaniu z innymi orzechami pistacje mają mniej tłuszczu i więcej potasu i witaminy K.

I jeszcze jedno: pistacje nie są nowoczesnym odkryciem. Historycy wykazali, że byly częścią normalnej diety ludzi już w 6750 rpne w Syrii. Zostaly sprowadzene do Włoch przez rzymskiego prokonsula Lucjusza Witeliusza Starszego. Istnieją również doniesienia, że Europa znała pistacje już w późnej starożytności.

Więc cieszcie się herbatą z orzechów, którą lubili nasi przodkowie. Pistacje się nie starzeją. Dziś możemy je jeść świeże, pieczone, solone, w lodach, czekoladzie, ale także w kiełbasach lub sałatkach. Czas zasmakować, jaką magię wykazują w herbacie.